Από ποδοσφαιριστής... υπάλληλος!
Στην Ελλάδα του 2014, δεν ξέρεις πια τι σε χαλάει περισσότερο. Είναι αυτή η «κρίση» η οικονομική που μας έχει εξαντλήσει και μας γέμισε απογοήτευση ή μήπως τελικά το μεγαλύτερο μας πρόβλημα είναι η κρίση αξιών , η σαπίλα αυτή του συστήματος σε κάθε τομέα της ελληνικής κοινωνίας. Όπου και αν πιάσεις, θα λερωθείς… και πόσοι άραγε απομείναμε που αντιστεκόμαστε σθεναρά σε όλο αυτό το «παιχνίδι» ;
Θα μπορούσα να επεκταθώ στη λέρα της πολιτικής, όμως το πρόβλημα ξεκινά βαθύτερα. Δυστυχώς είμαστε λαός που το παρόν και το μέλλον μας χάνει από το παρελθόν μας. Είμαστε πια ένας λαός «απαίδευτος» και η πηγή του κακού είναι η έλλειψη παιδείας (όχι της μόρφωσης) γιατί μάθαμε να κυνηγάμε υλικά. Τρέχουμε για να γεμίζουμε τη ζωή μας υλικά, γινόμαστε υπάλληλοι για να μη χάσουμε την εύνοια του αφεντικού και χάσουμε το χαρτζιλίκι. Έχουμε καταχωνιάσει την αθωότητα μας, τη μαγκιά μας, την πρωτοβουλία μας ώστε να προσαρμοστούμε στο ελληνικό περιβάλλον. Χάσαμε τον έλεγχο…
Και έρχομαι στο γεγονός που με οδήγησε να γράψω αυτό το κείμενο. Όλη αυτή η σαπίλα έχει περάσει και σε όμορφα και πρώην ευχάριστα κομμάτια της ζωής μας. Ακούμπησε μέχρι και τα παιδικά μας όνειρα. Κάποιοι, κάποτε που αγαπάμε τον αθλητισμό, ονειρευόμασταν πως συμμετείχαμε είτε με την ομάδα μας είτε ατομικά σε μεγάλους αγώνες και κερδίζαμε μετάλλια και κύπελλα. Πως ίσως γινόμασταν μέλη της Εθνικής Ομάδας. Κάποτε υπήρξαμε παιδιά και θέλαμε το δίκαιο. Η αδικία μας ενοχλούσε. Σήμερα, κάποιοι από αυτούς τους ίδιους πάτησαν τα όνειρα τους για να μην πατήσουν τα παχυλά τους συμβόλαια.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Πριν λίγες μέρες, σε εκδήλωση γνωστής εταιρίας αθλητικών προϊόντων, που φιλοξενήθηκαν οι παίκτες της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου, ο Μανιάτης, προς τιμήν του, εκείνη τη μέρα, δήλωσε σε δημοσιογράφο αθλητικού σάιτ πως «είμαστε μια οικογένεια και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ότι καλύτερο», αναφερόμενος όπως καταλαβαίνετε στην κόντρα του με τον Κατσουράνη.
Λίγες ώρες αργότερα οπαδικά σάιτ διαψεύδουν το δημοσίευμα γιατί ο αγαπημένος προεδρούλης, ο οποίος θέλει να απλώσει τα βρώμικα δίχτυα του και στην πολιτική, θέλει να δημιουργεί κλίμα. Βγαίνουν, λοιπόν, οι υπάλληλοι- δημοσιογράφοι και ειρωνεύονται τον ρεπόρτερ ότι βάζει σάλτσες… Ήθελα να ήξερα, δεν πέρασαν ποτέ από μια σχολή δημοσιογραφίας, να τους μάθουνε πως όταν παίρνεις μια συνέντευξη, «απαιτείται» το γνωστό δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι; Δεν μπορούν να σκεφτούν πως μπορεί να υπάρχει ηχογραφημένη η δήλωση, που σημαίνει άμεσο ξεβράκωμα των ίδιων, του προέδρου και της ΠΑΕ; Είμαι σίγουρος πως η σκέψη πέρασε από το μυαλό ελάχιστων από αυτούς, αλλά η επόμενή τους σκέψη ήταν ότι θα «καθαρίσει» ο πρόεδρος, διαφορετικά δεν εξηγείται πως βγήκαν αυτά τα δημοσιεύματα στον αέρα. Σαπίλα…
Και λες δε βαριέσαι… λες και θα μάθαινα ποτέ την αλήθεια από τα Μέσα; Το καθένα κάποιον εξυπηρετεί, από κάποιον παίρνει φιλοδώρημα, κάποιον έχει αφεντικό από τα μεγάλα βρώμικα κεφάλια. Και περιμένεις να λάμψει η αλήθεια από τον ποδοσφαιριστή. Λες δεν μπορεί, αυτός βλέπει την αδικία και είναι στο χέρι του να αποκαταστήσει την αλήθεια. Λες, αφού δυο μέρες μετά, βγαίνει ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας και στην ουσία επιβεβαιώνει το αρχικό δημοσίευμα που θέλει την Εθνική μας, «οικογένεια» και έχει μετανιώσει για τη ρήξη που είχε με τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, θα βγει και ο Μανιάτης και θα πει πως «Ναι, το είπα. Είμαστε μια οικογένεια». Σκέφτεσαι… παίζει μπάλα και ως ενεργός αθλητής σίγουρα κάποια ιδανικά έχουν απομείνει ζωντανά μέσα του. Και εκεί έρχεται η μεγάλη απογοήτευση. Έχει αρρωστήσει και αυτός… Από ποδοσφαιριστής… υπάλληλος!
Θα μπορούσα να επεκταθώ στη λέρα της πολιτικής, όμως το πρόβλημα ξεκινά βαθύτερα. Δυστυχώς είμαστε λαός που το παρόν και το μέλλον μας χάνει από το παρελθόν μας. Είμαστε πια ένας λαός «απαίδευτος» και η πηγή του κακού είναι η έλλειψη παιδείας (όχι της μόρφωσης) γιατί μάθαμε να κυνηγάμε υλικά. Τρέχουμε για να γεμίζουμε τη ζωή μας υλικά, γινόμαστε υπάλληλοι για να μη χάσουμε την εύνοια του αφεντικού και χάσουμε το χαρτζιλίκι. Έχουμε καταχωνιάσει την αθωότητα μας, τη μαγκιά μας, την πρωτοβουλία μας ώστε να προσαρμοστούμε στο ελληνικό περιβάλλον. Χάσαμε τον έλεγχο…
Και έρχομαι στο γεγονός που με οδήγησε να γράψω αυτό το κείμενο. Όλη αυτή η σαπίλα έχει περάσει και σε όμορφα και πρώην ευχάριστα κομμάτια της ζωής μας. Ακούμπησε μέχρι και τα παιδικά μας όνειρα. Κάποιοι, κάποτε που αγαπάμε τον αθλητισμό, ονειρευόμασταν πως συμμετείχαμε είτε με την ομάδα μας είτε ατομικά σε μεγάλους αγώνες και κερδίζαμε μετάλλια και κύπελλα. Πως ίσως γινόμασταν μέλη της Εθνικής Ομάδας. Κάποτε υπήρξαμε παιδιά και θέλαμε το δίκαιο. Η αδικία μας ενοχλούσε. Σήμερα, κάποιοι από αυτούς τους ίδιους πάτησαν τα όνειρα τους για να μην πατήσουν τα παχυλά τους συμβόλαια.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Πριν λίγες μέρες, σε εκδήλωση γνωστής εταιρίας αθλητικών προϊόντων, που φιλοξενήθηκαν οι παίκτες της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου, ο Μανιάτης, προς τιμήν του, εκείνη τη μέρα, δήλωσε σε δημοσιογράφο αθλητικού σάιτ πως «είμαστε μια οικογένεια και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ότι καλύτερο», αναφερόμενος όπως καταλαβαίνετε στην κόντρα του με τον Κατσουράνη.
Λίγες ώρες αργότερα οπαδικά σάιτ διαψεύδουν το δημοσίευμα γιατί ο αγαπημένος προεδρούλης, ο οποίος θέλει να απλώσει τα βρώμικα δίχτυα του και στην πολιτική, θέλει να δημιουργεί κλίμα. Βγαίνουν, λοιπόν, οι υπάλληλοι- δημοσιογράφοι και ειρωνεύονται τον ρεπόρτερ ότι βάζει σάλτσες… Ήθελα να ήξερα, δεν πέρασαν ποτέ από μια σχολή δημοσιογραφίας, να τους μάθουνε πως όταν παίρνεις μια συνέντευξη, «απαιτείται» το γνωστό δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι; Δεν μπορούν να σκεφτούν πως μπορεί να υπάρχει ηχογραφημένη η δήλωση, που σημαίνει άμεσο ξεβράκωμα των ίδιων, του προέδρου και της ΠΑΕ; Είμαι σίγουρος πως η σκέψη πέρασε από το μυαλό ελάχιστων από αυτούς, αλλά η επόμενή τους σκέψη ήταν ότι θα «καθαρίσει» ο πρόεδρος, διαφορετικά δεν εξηγείται πως βγήκαν αυτά τα δημοσιεύματα στον αέρα. Σαπίλα…
Και λες δε βαριέσαι… λες και θα μάθαινα ποτέ την αλήθεια από τα Μέσα; Το καθένα κάποιον εξυπηρετεί, από κάποιον παίρνει φιλοδώρημα, κάποιον έχει αφεντικό από τα μεγάλα βρώμικα κεφάλια. Και περιμένεις να λάμψει η αλήθεια από τον ποδοσφαιριστή. Λες δεν μπορεί, αυτός βλέπει την αδικία και είναι στο χέρι του να αποκαταστήσει την αλήθεια. Λες, αφού δυο μέρες μετά, βγαίνει ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας και στην ουσία επιβεβαιώνει το αρχικό δημοσίευμα που θέλει την Εθνική μας, «οικογένεια» και έχει μετανιώσει για τη ρήξη που είχε με τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, θα βγει και ο Μανιάτης και θα πει πως «Ναι, το είπα. Είμαστε μια οικογένεια». Σκέφτεσαι… παίζει μπάλα και ως ενεργός αθλητής σίγουρα κάποια ιδανικά έχουν απομείνει ζωντανά μέσα του. Και εκεί έρχεται η μεγάλη απογοήτευση. Έχει αρρωστήσει και αυτός… Από ποδοσφαιριστής… υπάλληλος!
Δημοσίευση 26/05/2014 από EDITOR (18:26)