Μπορούν διάολε, ΜΠΟΡΟΥΝ!
Η κακή νοοτροπία στα παιχνίδια, ο θιγμένος εγωισμός, το «πρέπει» και το μετά...
Γράφει ο Κώστας Τάτσης
Ο Πανελευσινιακός ηττήθηκε για μία ακόμη φορά με κάτω τα χέρια. Το ματς με τον Άρη στο «Nick Galis Hall» ήταν εξαρχής δύσκολο για τους Ελευσίνιους. Όμως, δεν ήταν ακατόρθωτο να πάρει τη νίκη. Όλοι στην Ελευσίνα το ονόμαζαν «τελικό». Αλλά φαίνεται πως έμειναν μόνο στα λόγια.
Η κακή αντιμετώπιση
Το ρόστερ των «σταχυοφόρων» είναι βαθύ. Οι παίκτες είναι ποιοτικοί και οι προπονητές πολύ καλοί. Όμως, η ομάδα δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει σοβαρά τα παιχνίδια. Δεν γίνεται σε έναν... τελικό να μην προσπαθείς! Χάσε, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε και πέσε μαχόμενος, με ψηλά το κεφάλι. Η αλήθεια είναι ότι στα περισσότερα εκτός έδρας φετινά παιχνίδια η Ελευσίνα παίζει σαν... ηττημένη! Είναι σκληρό αυτό που λέω, αλλά είναι η πικρή αλήθεια.
Οι τρεις «τελικοί» και το «πρέπει»
Τώρα, ακολουθούν τρεις «τελικοί» για τον Πανελευσινιακό. Δύο στην έδρα του (Τρίκαλα, Κηφισιά) και ένας στα βόρεια (ΚΑΟΔ). Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ομάδα έχει τις δυνατότητες. Τα παιχνίδια είναι στα μέτρα της και μπορεί να τα πάρει. Βέβαια, εδώ δεν παίζει ρόλο το «μπορώ» αλλά το «πρέπει». Αν μη τι άλλο, οι παίκτες (πρέπει να) έχουν θιγμένο εγωισμό. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θέλουν τα παιχνίδια. Όταν μπορείς και πρέπει να τα πάρεις, κάνεις τα πάντα!
Υπάρχουν δύο παλιά ρητά που με είχαν αγγίξει όταν τα είχα δει. Το πρώτο λέει: «Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει, αλλά αυτός που παραιτείται». Ενώ το δεύτερο: «Δεν πειράζει άμα χάνονται κάποτε οι μάχες. Πειράζει όμως, άμα δεν μάχεσαι». Γι’ αυτό το λόγο, οι Ελευσίνιοι, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τα παρατήσουν! Η μαγκιά είναι, τώρα στα κρίσιμα, να ρισκάρεις! Να τα παίξεις, όλα για όλα. Αν χάσεις, θα έχεις προσπαθήσει. Αν δεν προσπαθήσεις, έχεις ήδη χάσει...
Γράφει ο Κώστας Τάτσης
Ο Πανελευσινιακός ηττήθηκε για μία ακόμη φορά με κάτω τα χέρια. Το ματς με τον Άρη στο «Nick Galis Hall» ήταν εξαρχής δύσκολο για τους Ελευσίνιους. Όμως, δεν ήταν ακατόρθωτο να πάρει τη νίκη. Όλοι στην Ελευσίνα το ονόμαζαν «τελικό». Αλλά φαίνεται πως έμειναν μόνο στα λόγια.
Η κακή αντιμετώπιση
Το ρόστερ των «σταχυοφόρων» είναι βαθύ. Οι παίκτες είναι ποιοτικοί και οι προπονητές πολύ καλοί. Όμως, η ομάδα δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει σοβαρά τα παιχνίδια. Δεν γίνεται σε έναν... τελικό να μην προσπαθείς! Χάσε, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε και πέσε μαχόμενος, με ψηλά το κεφάλι. Η αλήθεια είναι ότι στα περισσότερα εκτός έδρας φετινά παιχνίδια η Ελευσίνα παίζει σαν... ηττημένη! Είναι σκληρό αυτό που λέω, αλλά είναι η πικρή αλήθεια.
Οι τρεις «τελικοί» και το «πρέπει»
Τώρα, ακολουθούν τρεις «τελικοί» για τον Πανελευσινιακό. Δύο στην έδρα του (Τρίκαλα, Κηφισιά) και ένας στα βόρεια (ΚΑΟΔ). Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ομάδα έχει τις δυνατότητες. Τα παιχνίδια είναι στα μέτρα της και μπορεί να τα πάρει. Βέβαια, εδώ δεν παίζει ρόλο το «μπορώ» αλλά το «πρέπει». Αν μη τι άλλο, οι παίκτες (πρέπει να) έχουν θιγμένο εγωισμό. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θέλουν τα παιχνίδια. Όταν μπορείς και πρέπει να τα πάρεις, κάνεις τα πάντα!
Υπάρχουν δύο παλιά ρητά που με είχαν αγγίξει όταν τα είχα δει. Το πρώτο λέει: «Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει, αλλά αυτός που παραιτείται». Ενώ το δεύτερο: «Δεν πειράζει άμα χάνονται κάποτε οι μάχες. Πειράζει όμως, άμα δεν μάχεσαι». Γι’ αυτό το λόγο, οι Ελευσίνιοι, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τα παρατήσουν! Η μαγκιά είναι, τώρα στα κρίσιμα, να ρισκάρεις! Να τα παίξεις, όλα για όλα. Αν χάσεις, θα έχεις προσπαθήσει. Αν δεν προσπαθήσεις, έχεις ήδη χάσει...
Δημοσίευση 29/03/2014 (21:33)