Στους τυφλούς, ο μονόφθαλμος
Τρίτο Μουντιάλ για την Ελλάδα, τρίτη φορά κακό ξεκίνημα. Η Κόλομβία κέρδισε, απλά και μόνο επειδή έβαλε γκολ. Εμείς, δεν παίξαμε καλό ποδόσφαιρο. Βασικά, δεν κατεβήκαμε καν στο γήπεδο. Λίγο σκληρό, αλλά με δύο καλές φάσεις, δεν πας μπροστά.
Γράφει ο Κώστας Τάτσης
Ξεκινήσαμε νωθρά. Μάλλον νομίζαμε πως θα μας έδιναν το παιχνίδι. Οι Κολομβιανοί ευτύχησαν να ανοίξουν το σκορ με... κόντρα. Δεν αξίζαμε τέτοιο ξεκίνημα. Δεν μπορούσαμε να περάσουμε μια μπαλιά από το κέντρο στην επίθεση. Προσπαθούσαμε μόνο με γεμίσματα, λες και είχαμε στην επιθετική μας γραμμή τον Κόλερ.
Ακόμη, οι παίκτες μας δεν είχαν διάθεση. Τουλάχιστον αυτό έδειχναν. Ναι μεν πήραμε την κατοχή μετά το δέκατο λεπτό, αλλά δεν κάναμε τις απαραίτητες ενέργειες για να σκοράρουμε. Η μόνη αξιόλογη φάση ήταν το σουτ του -μοναδικού ίσως διακριθέντα- Παναγιώτη Κονέ. Δεν είχαμε επιθετικό. Ο Γκέκας, καλό παιδί, χρυσό, άγιο, αλλά... δεν κάνει! Δεν έκανε καμία κίνηση στο χώρο για να πάρει την μπάλα. Όπως και ο Σαμαράς. Πολύ αργός στις κινήσεις του και καμία κίνηση στον κενό χώρο.
Στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε πάλι την κατοχή. Είχαμε τις βλέψεις να κάνουμε κάτι καλό αλλά... δεν θέλαμε! Στη φάση που δεχθήκαμε το γκολ, ήμασταν αστείο αμυντικά. Η μπάλα πέρασε μέσα από ενα... δάσος ποδιών. Κι όμως, κανείς δεν έβαλε το... ξερό του να τη διώξει. Έτσι δεχθήκαμε ένα ακόμη αστείο γκολ.
Η φάση που μπορούσε να αλλάξει πολλά. Η φάση που το φιλαράκι μου, ο Γιάννης ο Τσιάκαλος, έβαλε τα κλάματα από τα νεύρα και από την απογοήτευση. Ο Γκέκας, έχασε γκολ σε σχεδόν κενή εστία. Μια κλασική ευκαιρία, στην οποία θα σκόραρε ακόμη και ο Νίκος ο Δανελάτος! Δεν γίνεται να χάνονται αυτά. Είναι τουλάχιστον ντροπή. Γι' αυτό παιδιά, μόνο Κώστας Μήτρογλου. Ακόμη και ντεφορμέ.
Στο τρίτο γκολ, η άμυνα μάρκαρε με τα μάτια. Ο Καρνέζης άργησε να αντιδράσει και το 3-0 ήταν γεγονός. Ακόμη και έτσι, μπορούσαμε τουλάχιστον να μειώσουμε. Βέβαια, κάπου εκεί, οι διεθνείς μας παρέδωσαν πνεύμα. Δεν είχαν διάθεση για τίποτα. Τους καταλαβαίνω, ξενέρωσαν. Αλλά πρέπει να καταλάβουν, ότι μόνος σου φτιάχνεις την τύχη σου.
Δεν θέλω να κάνω τον προπονητή. Δεν είναι του στυλ μου. Όμως κάποιοι παίκτες, δεν πρέπει να παίζουν. Για παράδειγμα, απαγορεύεται να παίζει ο Γκέκας. Ο Μήτρογλου είναι κλάσεις ανώτερος. Όπως και ο Κατσουράνης. Πολύ έμπειρος, αλλά ας παίξουν μπάλα τα... νιάτα!
Γράφει ο Κώστας Τάτσης
Ξεκινήσαμε νωθρά. Μάλλον νομίζαμε πως θα μας έδιναν το παιχνίδι. Οι Κολομβιανοί ευτύχησαν να ανοίξουν το σκορ με... κόντρα. Δεν αξίζαμε τέτοιο ξεκίνημα. Δεν μπορούσαμε να περάσουμε μια μπαλιά από το κέντρο στην επίθεση. Προσπαθούσαμε μόνο με γεμίσματα, λες και είχαμε στην επιθετική μας γραμμή τον Κόλερ.
Ακόμη, οι παίκτες μας δεν είχαν διάθεση. Τουλάχιστον αυτό έδειχναν. Ναι μεν πήραμε την κατοχή μετά το δέκατο λεπτό, αλλά δεν κάναμε τις απαραίτητες ενέργειες για να σκοράρουμε. Η μόνη αξιόλογη φάση ήταν το σουτ του -μοναδικού ίσως διακριθέντα- Παναγιώτη Κονέ. Δεν είχαμε επιθετικό. Ο Γκέκας, καλό παιδί, χρυσό, άγιο, αλλά... δεν κάνει! Δεν έκανε καμία κίνηση στο χώρο για να πάρει την μπάλα. Όπως και ο Σαμαράς. Πολύ αργός στις κινήσεις του και καμία κίνηση στον κενό χώρο.
Στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε πάλι την κατοχή. Είχαμε τις βλέψεις να κάνουμε κάτι καλό αλλά... δεν θέλαμε! Στη φάση που δεχθήκαμε το γκολ, ήμασταν αστείο αμυντικά. Η μπάλα πέρασε μέσα από ενα... δάσος ποδιών. Κι όμως, κανείς δεν έβαλε το... ξερό του να τη διώξει. Έτσι δεχθήκαμε ένα ακόμη αστείο γκολ.
Η φάση που μπορούσε να αλλάξει πολλά. Η φάση που το φιλαράκι μου, ο Γιάννης ο Τσιάκαλος, έβαλε τα κλάματα από τα νεύρα και από την απογοήτευση. Ο Γκέκας, έχασε γκολ σε σχεδόν κενή εστία. Μια κλασική ευκαιρία, στην οποία θα σκόραρε ακόμη και ο Νίκος ο Δανελάτος! Δεν γίνεται να χάνονται αυτά. Είναι τουλάχιστον ντροπή. Γι' αυτό παιδιά, μόνο Κώστας Μήτρογλου. Ακόμη και ντεφορμέ.
Στο τρίτο γκολ, η άμυνα μάρκαρε με τα μάτια. Ο Καρνέζης άργησε να αντιδράσει και το 3-0 ήταν γεγονός. Ακόμη και έτσι, μπορούσαμε τουλάχιστον να μειώσουμε. Βέβαια, κάπου εκεί, οι διεθνείς μας παρέδωσαν πνεύμα. Δεν είχαν διάθεση για τίποτα. Τους καταλαβαίνω, ξενέρωσαν. Αλλά πρέπει να καταλάβουν, ότι μόνος σου φτιάχνεις την τύχη σου.
Δεν θέλω να κάνω τον προπονητή. Δεν είναι του στυλ μου. Όμως κάποιοι παίκτες, δεν πρέπει να παίζουν. Για παράδειγμα, απαγορεύεται να παίζει ο Γκέκας. Ο Μήτρογλου είναι κλάσεις ανώτερος. Όπως και ο Κατσουράνης. Πολύ έμπειρος, αλλά ας παίξουν μπάλα τα... νιάτα!
Δημοσιεύση 14/06/2014 (22:50)