Η ιστορία επαναλαμβάνεται(;)
Ο Κώστας Τάτσης εξηγεί τους λόγους της βαθμολογικής «ύφεσης» του Άρη, που τον φέρνουν όλο και πιο κοντά στον υποβιβασμό, θυμίζοντας κάτι από... ΑΕΚ!
Γράφει ο Κώστας Τάτσης
Ακόμη μία αγωνιστική πέρασε, με τον Άρη να μένει βυθισμένος στον πάτο του βαθμολογικού πίνακα. Η ομάδα του Σούλη Παπαδόπουλου, δείχνει να μην μπορεί να φέρει εις πέρας την αποστολή της σωτηρίας. Θυμίζει λίγο από ΑΕΚ, δεν νομίζετε;
Βλέποντας τους «κίτρινους» να προσπαθούν ξανά και ξανά, να βγουν από το αδιέξοδο, μην μπορώντας να τα καταφέρουν, θυμάμαι τα βάσανα που πέρασε πέρυσι ο «δικέφαλος». Μια ομάδα που στην πραγματικότητα δεν είχε «μπούσουλα», είχε αγοράσει παίκτες -κυρίως νεαρούς και άπειρους- που δεν κατάφεραν ποτέ να βοηθήσουν, αναθέτοντάς τους να σηκώσουν μια φανέλα που ζύγιζε τόνους και να σώσουν το ακυβέρνητο καράβι που λεγόταν ΑΕΚ. Γίνεται; Δε γίνεται!
Αν έχεις πλάνο διάβαινε
Όλα είναι θέμα πλάνου. Αν θες η ομάδα σου να σωθεί, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος κατάλληλα. Ξεκινάμε από το κατάλληλο τεχνικό επιτελείο (προπονητής, βοηθοί, γιατροί, γυμναστές, ψυχολόγος κοκ) και καταλήγουμε στους κατάλληλους ποδοσφαιριστές. Με τον όρο κατάλληλους ποδοσφαιριστές, εννοώ αυτούς που θα είναι ικανοί και έμπειροι, να «σηκώσουν» τη φανέλα και αυτούς που θα έχουν τη διάθεση για το... κάτι παραπάνω. Χρειάζεται σωστή διαχείριση υλικού, οικονομικών, προηγούμενων οφειλών και φυσικά, όλων των προβλημάτων που θα σου παρουσιαστούν. Ο Άρης βέβαια, δεν έχει τίποτε από τα παραπάνω! Γιαυτό άλλωστε, βρίσκεται και στον... πάτο! Το κακό και με τις δύο ομάδες, είναι πως έτυχαν να... ατυχήσουν σε μια περίοδο που όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν «ανθίζει» ιδιαίτερα, όπως και η οικονομική της κατάσταση.
Ο παράγοντας έδρα
Κάποτε, ήταν «φωτιά». Τώρα, μας έμεινε η στάχτη! Ο κόσμος των «κιτρίνων» φαίνεται, και με το δίκιο του, να έχει «ξενερώσει» με την όλη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Όταν η ομάδα βρισκόταν στα... ντουζένια της, για να μιλήσω λαϊκά, το «Κλεάνθης Βικελίδης» ήταν μια «καυτή» έδρα, που λίγοι κατάφερναν να περάσουν με ευκολία. Ομάδες όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης ή ο Ερυθρός Αστέρας, είχαν «γονατίσει», «προσκυνώντας» τον... θεό Άρη. Τώρα -και χωρίς να θέλω να μειώσω τις ομάδες- περνούν, σαν τον άνεμο, ο Απόλλωνας Σμύρνης, η Καλλονή, η Βέροια! Κακά τα ψέματα, αν οι «Αρειανοί» είχαν τον κόσμο στο πλευρό τους, ίσως άλλαζαν πολλά. Μπορεί να είναι ένα παραπάνω άγχος για τους παίκτες, αλλά μην ξεχνάμε πως είναι παράλληλα και ένα έξτρα κίνητρο.
Αυτό που έχει απομείνει -ή καλύτερα θα έπρεπε να έχει απομείνει- από τους παίκτες του Άρη, αν δεν έχει εξανεμιστεί ήδη, είναι το «γαμώτο» και το φιλότιμο. Η κ@...λα του «να σώσω μια ομάδα και έγινα ήρωας!». Πλέον, μόνον αυτοί μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω. Στο χέρι τους είναι να αλλάξουν τη μοίρα και να γράψουν τα ονόματά τους με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία του συλλόγου...
Ακόμη μία αγωνιστική πέρασε, με τον Άρη να μένει βυθισμένος στον πάτο του βαθμολογικού πίνακα. Η ομάδα του Σούλη Παπαδόπουλου, δείχνει να μην μπορεί να φέρει εις πέρας την αποστολή της σωτηρίας. Θυμίζει λίγο από ΑΕΚ, δεν νομίζετε;
Βλέποντας τους «κίτρινους» να προσπαθούν ξανά και ξανά, να βγουν από το αδιέξοδο, μην μπορώντας να τα καταφέρουν, θυμάμαι τα βάσανα που πέρασε πέρυσι ο «δικέφαλος». Μια ομάδα που στην πραγματικότητα δεν είχε «μπούσουλα», είχε αγοράσει παίκτες -κυρίως νεαρούς και άπειρους- που δεν κατάφεραν ποτέ να βοηθήσουν, αναθέτοντάς τους να σηκώσουν μια φανέλα που ζύγιζε τόνους και να σώσουν το ακυβέρνητο καράβι που λεγόταν ΑΕΚ. Γίνεται; Δε γίνεται!
Αν έχεις πλάνο διάβαινε
Όλα είναι θέμα πλάνου. Αν θες η ομάδα σου να σωθεί, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος κατάλληλα. Ξεκινάμε από το κατάλληλο τεχνικό επιτελείο (προπονητής, βοηθοί, γιατροί, γυμναστές, ψυχολόγος κοκ) και καταλήγουμε στους κατάλληλους ποδοσφαιριστές. Με τον όρο κατάλληλους ποδοσφαιριστές, εννοώ αυτούς που θα είναι ικανοί και έμπειροι, να «σηκώσουν» τη φανέλα και αυτούς που θα έχουν τη διάθεση για το... κάτι παραπάνω. Χρειάζεται σωστή διαχείριση υλικού, οικονομικών, προηγούμενων οφειλών και φυσικά, όλων των προβλημάτων που θα σου παρουσιαστούν. Ο Άρης βέβαια, δεν έχει τίποτε από τα παραπάνω! Γιαυτό άλλωστε, βρίσκεται και στον... πάτο! Το κακό και με τις δύο ομάδες, είναι πως έτυχαν να... ατυχήσουν σε μια περίοδο που όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν «ανθίζει» ιδιαίτερα, όπως και η οικονομική της κατάσταση.
Ο παράγοντας έδρα
Κάποτε, ήταν «φωτιά». Τώρα, μας έμεινε η στάχτη! Ο κόσμος των «κιτρίνων» φαίνεται, και με το δίκιο του, να έχει «ξενερώσει» με την όλη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Όταν η ομάδα βρισκόταν στα... ντουζένια της, για να μιλήσω λαϊκά, το «Κλεάνθης Βικελίδης» ήταν μια «καυτή» έδρα, που λίγοι κατάφερναν να περάσουν με ευκολία. Ομάδες όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης ή ο Ερυθρός Αστέρας, είχαν «γονατίσει», «προσκυνώντας» τον... θεό Άρη. Τώρα -και χωρίς να θέλω να μειώσω τις ομάδες- περνούν, σαν τον άνεμο, ο Απόλλωνας Σμύρνης, η Καλλονή, η Βέροια! Κακά τα ψέματα, αν οι «Αρειανοί» είχαν τον κόσμο στο πλευρό τους, ίσως άλλαζαν πολλά. Μπορεί να είναι ένα παραπάνω άγχος για τους παίκτες, αλλά μην ξεχνάμε πως είναι παράλληλα και ένα έξτρα κίνητρο.
Αυτό που έχει απομείνει -ή καλύτερα θα έπρεπε να έχει απομείνει- από τους παίκτες του Άρη, αν δεν έχει εξανεμιστεί ήδη, είναι το «γαμώτο» και το φιλότιμο. Η κ@...λα του «να σώσω μια ομάδα και έγινα ήρωας!». Πλέον, μόνον αυτοί μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω. Στο χέρι τους είναι να αλλάξουν τη μοίρα και να γράψουν τα ονόματά τους με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία του συλλόγου...
Δημοσίευση 14/01/2014 από Κώστας Τάτσης (02:50)