Η κρίση σκότωσε τον Μίκυ Μάους
Παρελθόν θεωρείται ο μεγαλύτερος ήρωας παιδικών και όχι μόνο κόμικ, μιας και η κυκλοφορία του στην Ελλάδα σταμάτησε. Ακόμα ένα θύμα της οικονομικής κρίσης πρέπει να θεωρηθεί ο αγαπημένος ήρωας μικρών και μεγάλων που για δεκαετίες διαμόρφωσε χαρακτήρες και σκόρπιζε χαμόγελα σε εκατομμύρια ανθρώπους. Οι χαμηλές πωλήσεις στα μνημονιακά χρόνια έφεραν τον εκδότη στην οριστική διακοπή κυκλοφορίας του κόμικ.
Ας κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή όμως στον Μίκυ Μάους και στην παρέα του από την Λιμνούπολη. Ο Μίκυ Μάους ήρθε στην Ελλάδα την δεκαετία του '50 παράνομα μιας και δεν είχε εξασφαλίσει ο εκδότης την άδεια κυκλοφορίας του κόμικ από την Αμερικανική εταιρεία συμφερόντων. Μετά από σύντομη διακοπή της κυκλοφορίας του για αυτό τον λόγο, το πολυμήχανο ποντίκι επανήλθε στην κυκλοφορία από τον εκδότη Χρήστο Τερζόπουλο και τις εκδόσεις Νέα Ακτίνα. Έμεινε στο προσκήνιο μεγαλώνοντας γενιές και γενιές νέων ώσπου ο κύκλος της ζωής του στην Ελλάδα έκλεισε μετά από 48 χρόνια. Η παρέα του Μίκυ και της Μίνι, του Ντόναλντ και του Γκούφυ, Του Σκρουτζ και του Κύρου, του Γρανάζη και του Γκαστόνε αποτελούν παρελθόν.
Αυτό βέβαια το γεγονός δεν θα μας στερήσει την μνήμη ή την επαφή μας με τους αγαπημένους μας ήρωες μιας και όλοι στην βιβλιοθήκη μας έχουμε περισσότερα από ένα κόμικ που θα μας συντροφεύει τα χρόνια που δεν θα κυκλοφορεί το περιοδικό, ελπίζωντας να ξαναζωντανέψει στην πατρίδα μας και σύντομα.
Κλείνοντας θα σας αναφέρουμε την δήλωση του κυρίου Χρήστου Τερζόπουλου αυτούσια.
«Μερικά πράγματα όπως ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων.
Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.
Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.
Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζετε με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση.»
Ας κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή όμως στον Μίκυ Μάους και στην παρέα του από την Λιμνούπολη. Ο Μίκυ Μάους ήρθε στην Ελλάδα την δεκαετία του '50 παράνομα μιας και δεν είχε εξασφαλίσει ο εκδότης την άδεια κυκλοφορίας του κόμικ από την Αμερικανική εταιρεία συμφερόντων. Μετά από σύντομη διακοπή της κυκλοφορίας του για αυτό τον λόγο, το πολυμήχανο ποντίκι επανήλθε στην κυκλοφορία από τον εκδότη Χρήστο Τερζόπουλο και τις εκδόσεις Νέα Ακτίνα. Έμεινε στο προσκήνιο μεγαλώνοντας γενιές και γενιές νέων ώσπου ο κύκλος της ζωής του στην Ελλάδα έκλεισε μετά από 48 χρόνια. Η παρέα του Μίκυ και της Μίνι, του Ντόναλντ και του Γκούφυ, Του Σκρουτζ και του Κύρου, του Γρανάζη και του Γκαστόνε αποτελούν παρελθόν.
Αυτό βέβαια το γεγονός δεν θα μας στερήσει την μνήμη ή την επαφή μας με τους αγαπημένους μας ήρωες μιας και όλοι στην βιβλιοθήκη μας έχουμε περισσότερα από ένα κόμικ που θα μας συντροφεύει τα χρόνια που δεν θα κυκλοφορεί το περιοδικό, ελπίζωντας να ξαναζωντανέψει στην πατρίδα μας και σύντομα.
Κλείνοντας θα σας αναφέρουμε την δήλωση του κυρίου Χρήστου Τερζόπουλου αυτούσια.
«Μερικά πράγματα όπως ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων.
Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.
Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.
Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζετε με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση.»
Δημοσίευση 31/08/2013 από administrator (10:35)