Ευρωμπάσκετ 2013: Στο πιο ψηλό σκαλί!
Το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας ξεκίνησε. Η Εθνικής μας ομάδα, κοντράρεται σήμερα (4/9) με την αντίστοιχη της Σουηδίας στην πρεμιέρα αυτής της διοργάνωσης. Με την ευκαιρία αυτή, έκανα ένα μικρό flashback, όχι πολύ μακριά.
Ήταν αρχές φθινοπώρου 2005. Η Εθνική ομάδα της Ελλάδας ξεκινούσε την πορεία της για το Ευρωμπάσκετ στα γήπεδα Σερβίας και Μαυροβουνίου. Πρώτος αντίπαλός μας η Γαλλία, την οποία συναντήσαμε και αργότερα, στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη, κάνει "πλάκα" στους Γάλλους και παίρνει το πρώτο ροζ φύλλο με 50-64.
Η ήττα από τη φετινή διοργανώτρια, Σλοβενία -η μοναδική μας σε εκείνο το Ευρωμπάσκετ- με 56-68 ήταν μία κακή παρένθεση, ενώ η νίκη κόντρα στους Βόσνιους με 67-50 "σφράγισε" την πρόκριση στη επόμενη φάση.
Και κάπου εκεί, άρχισαν τα..σοβαρά! Η Ελλάδα έπρεπε με αφοσίωση και σύνεση, να φτάσει εκεί που μπορούσε, ή που...ΔΕΝ μπορούσε!
Πρώτος αντίπαλος στα νοκ άουτ το Ισραήλ. Οι Έλληνες, ενώ μπήκαν δυνατά στο ματς και έχτισαν μια σημαντική διαφορά (25-14), έδειξαν να επαναπαύονται. Το Ισραήλ, με μαζική αντεπίθεση, κατάφερε να μειώσει σε 62-58, αλλά δύο εύστοχες βολές του Ζήση και ένα κλέψιμο του Διαμαντίδη λίγο αργότερα έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της Εθνικής μας.
Ήταν αρχές φθινοπώρου 2005. Η Εθνική ομάδα της Ελλάδας ξεκινούσε την πορεία της για το Ευρωμπάσκετ στα γήπεδα Σερβίας και Μαυροβουνίου. Πρώτος αντίπαλός μας η Γαλλία, την οποία συναντήσαμε και αργότερα, στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη, κάνει "πλάκα" στους Γάλλους και παίρνει το πρώτο ροζ φύλλο με 50-64.
Η ήττα από τη φετινή διοργανώτρια, Σλοβενία -η μοναδική μας σε εκείνο το Ευρωμπάσκετ- με 56-68 ήταν μία κακή παρένθεση, ενώ η νίκη κόντρα στους Βόσνιους με 67-50 "σφράγισε" την πρόκριση στη επόμενη φάση.
Και κάπου εκεί, άρχισαν τα..σοβαρά! Η Ελλάδα έπρεπε με αφοσίωση και σύνεση, να φτάσει εκεί που μπορούσε, ή που...ΔΕΝ μπορούσε!
Πρώτος αντίπαλος στα νοκ άουτ το Ισραήλ. Οι Έλληνες, ενώ μπήκαν δυνατά στο ματς και έχτισαν μια σημαντική διαφορά (25-14), έδειξαν να επαναπαύονται. Το Ισραήλ, με μαζική αντεπίθεση, κατάφερε να μειώσει σε 62-58, αλλά δύο εύστοχες βολές του Ζήση και ένα κλέψιμο του Διαμαντίδη λίγο αργότερα έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της Εθνικής μας.
Επόμενος αντίπαλος, Ρωσία! Πριν από το ματς με το Ισραήλ, ο Κιριλένκο δήλωσε πως ήθελε την Ελλάδα για αντίπαλο στους 8! Το χατίρι του "ΑΚ47", έγινε, όμως δεν ήταν το καλύτερο δυνατό για εκείνον και την ομάδα του. Οι Ρώσοι ξεκινούν με σερί 13-2. Η Ελλάδα όμως, με υπομονή, κατάφερε να μειώσει στους 7 (33-26), με το κλείσιμο του ημιχρόνου. Στη συνέχεια, με έναν συγκλονιστικό Παπαλουκά και με τον Κακιούζη να μετατρέπεται σε "Γίγαντα των Αιθέρων", παίρνοντας τα ριμπάουντ, οι Έλληνες έφτασαν στη νίκη (66-61), η οποία σηματοδοτούσε και την πρόκριση στα ημιτελικά της διοργάνωσης.
Και κάπως έτσι, συναντάμε ξανά τους Γάλλους. Το ματς αυτό, θεωρήθηκε σαν τελικός για εμάς. Μπορεί να μην ήταν πραγματικά, όμως ο απίστευτος τρόπος με τον οποίο ήρθε η πρόκριση κάνει τους πάντες να το έχουν πιο έντονα χαραγμένο στη μνήμη τους από αυτόν με τη Γερμανία.
Το ματς ήταν ιδιαίτερα αμφίρροπο σε όλη τη διάρκειά του, με του Γάλλους να χτίζουν μία διαφορά λίγο πριν το τέλος. Δύο άστοχα τρίποντα του Χατζηβρέττα και ένα εύστοχο του Τόνι Πάρκερ εκτόξευσαν τη διαφορά στους 7. Το χρονόμετρο έδειχνε πως απέμενε ένα μόλις λεπτο, για την ανατροπή. Έτσι κι έγινε!
Στην τελευταία επίθεση. Ο Ζήσης κατέβασε την μπάλα, δεν βρήκε ανοιχτό διάδρομο, την έδωσε στον Διαμαντίδη και την ώρα που ο ανεπανάληπτος Βασίλης Σουντής αναφωνούσε το περίφημο "Βάλ' το αγόρι μου!", εκείνος με τρίποντο έκανε το 67-66. Οι Γάλλοι στα 3 δευτερόλεπτα που έμεναν δεν μπόρεσαν να σκοράρουν κι η εθνική μας πήρε το εισιτήριο για τον τελικό για πρώτη φορά μετά το 1989.
Και κάπως έτσι, συναντάμε ξανά τους Γάλλους. Το ματς αυτό, θεωρήθηκε σαν τελικός για εμάς. Μπορεί να μην ήταν πραγματικά, όμως ο απίστευτος τρόπος με τον οποίο ήρθε η πρόκριση κάνει τους πάντες να το έχουν πιο έντονα χαραγμένο στη μνήμη τους από αυτόν με τη Γερμανία.
Το ματς ήταν ιδιαίτερα αμφίρροπο σε όλη τη διάρκειά του, με του Γάλλους να χτίζουν μία διαφορά λίγο πριν το τέλος. Δύο άστοχα τρίποντα του Χατζηβρέττα και ένα εύστοχο του Τόνι Πάρκερ εκτόξευσαν τη διαφορά στους 7. Το χρονόμετρο έδειχνε πως απέμενε ένα μόλις λεπτο, για την ανατροπή. Έτσι κι έγινε!
Στην τελευταία επίθεση. Ο Ζήσης κατέβασε την μπάλα, δεν βρήκε ανοιχτό διάδρομο, την έδωσε στον Διαμαντίδη και την ώρα που ο ανεπανάληπτος Βασίλης Σουντής αναφωνούσε το περίφημο "Βάλ' το αγόρι μου!", εκείνος με τρίποντο έκανε το 67-66. Οι Γάλλοι στα 3 δευτερόλεπτα που έμεναν δεν μπόρεσαν να σκοράρουν κι η εθνική μας πήρε το εισιτήριο για τον τελικό για πρώτη φορά μετά το 1989.
Έτσι, στις 25 Σεπτεμβρίου του 2005 η "Μπεογκράτσκα Αρένα" φιλοξένησε την Ελλάδα και τη Γερμανία, η οποία με κορυφαίο τον Ντιρκ Νοβίτσκι είχε αποκλείσει την Ισπανία σε έναν επίσης συγκλονιστικό ημιτελικό. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πήρε από νωρίς κεφάλι στο σκορ και ως το τέλος του αγώνα δεν είχε κανένα πρόβλημα να διατηρήσει τη διαφορά.
Το τέλος του ματς, βρήκε παίκτες και τεχνικό τιμ, μια αγκαλιά και το τελικό 78-62 αποδείκνυε με τον καλύτερο τρόπο πως η Ελλάδα για δεύτερη φορά στην ιστορία της βρισκόταν στην κορυφή της Ευρώπης χάρη στους Παπαλουκά, Σπανούλη, Ζήση, Μπουρούση, Βασιλόπουλο, Φώτση, Χατζηβρέττα, Ντικούδη, Τσαρτσαρή, Διαμαντίδη, Παπαδόπουλο και Κακιούζη.
Γι' αυτό κι εγώ ρωτώ. Είναι αργά για ένα ακόμη χρυσό μετάλλιο; Δεν το νομίζω. Η Ελλάδα μπορεί να κάνει ξανά το θαύμα της. Οι παίκτες του Αντρέα Τρινκιέρι, μπορούν να γράψουν ιστορία. Αναμφισβήτητα, το τουρνουά είναι δύσκολο. Υπάρχουν πολλές ομάδες-φαβορί. Γι' αυτόν, λοιπόν, το λόγο, τα παιδιά της επίσημης αγαπημένης θα πρέπει, εκτός από τις ικανότητές τους, να παίξουν και με την ψυχή και την καρδιά τους. Σίγουρα έτσι, θα καταφέρουμε ξανά να φέρουμε το χρυσό στη χώρα μας.
Πάμε, σαν άλλοτε...
Το τέλος του ματς, βρήκε παίκτες και τεχνικό τιμ, μια αγκαλιά και το τελικό 78-62 αποδείκνυε με τον καλύτερο τρόπο πως η Ελλάδα για δεύτερη φορά στην ιστορία της βρισκόταν στην κορυφή της Ευρώπης χάρη στους Παπαλουκά, Σπανούλη, Ζήση, Μπουρούση, Βασιλόπουλο, Φώτση, Χατζηβρέττα, Ντικούδη, Τσαρτσαρή, Διαμαντίδη, Παπαδόπουλο και Κακιούζη.
Γι' αυτό κι εγώ ρωτώ. Είναι αργά για ένα ακόμη χρυσό μετάλλιο; Δεν το νομίζω. Η Ελλάδα μπορεί να κάνει ξανά το θαύμα της. Οι παίκτες του Αντρέα Τρινκιέρι, μπορούν να γράψουν ιστορία. Αναμφισβήτητα, το τουρνουά είναι δύσκολο. Υπάρχουν πολλές ομάδες-φαβορί. Γι' αυτόν, λοιπόν, το λόγο, τα παιδιά της επίσημης αγαπημένης θα πρέπει, εκτός από τις ικανότητές τους, να παίξουν και με την ψυχή και την καρδιά τους. Σίγουρα έτσι, θα καταφέρουμε ξανά να φέρουμε το χρυσό στη χώρα μας.
Πάμε, σαν άλλοτε...
Δημοσίευση 04/09/2013 από Κώστας Τάτσης (18:44)