Ο Ρόμπεν των δασών...!
Απόλυτα σίγουρο ήταν πως πάρα πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι σε όλο τον πλανήτη απογοητεύτηκαν όταν είδαν στους ημιτελικούς να αποκλείονται από τον τελικό και η Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και η Μπαρτσελόνα. Όπως και να έχει όλοι ήθελαν μία τουλάχιστον Ισπανική ομάδα στον τελικό, άλλοι πάλι περισσότερο αισιόδοξοι θα περίμεναν και τις δύο.
Τον λόγο όμως τον είχαν οι Γερμανοί όπου με βαριά σκορ στην Γερμανία κατάφεραν να αποκλείσουν τους Ισπανούς, στους μεν Μαδριλένους αυτός ο αποκλεισμός κόστισε έναν προπονητή αλλά και τους Καταλανούς τους έβαλε σε τεράστιες σκέψεις.
Παρά την τεράστια απογοήτευση όμως πολλών από εμάς για τον Γερμανικό εμφύλιο στον τελικό της μεγαλύτερης διασυλλογικής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης στον κόσμο ήμασταν όλοι σίγουροι πως θα βλέπαμε περισσότερο μπάλα από ότι αν είχε περάσει η Ρεάλ του Μουρίνιο ή η Μπαρτσελόνα του τραυματία Μέσσι.
Και αυτό έγινε, έγινε μάλιστα με περισσότερη όμορφη μπάλα, γρήγορη εναλλαγή πολλές πάσες με ουσία στην τελική προσπάθεια, με μία Ντόρτμουντ να μην έχει σταματημό στην επίθεση και μια Μπάγερν να βρίσκει τεράστιες τρύπες στην άμυνα της αντιπάλου. Και ενώ ο Νόιερ είχε "κατεβάσει ρολά" που λέμε στην ποδοσφαιρική αργκό το πρώτο 25λεπτο του αγώνα το ίδιο κατάφερε να κάνει Βαϊντενφέλερ μετά το 25' όπου η Μπάγερν άρχισε να ισορροπεί το παιχνίδι και να επιτίθεται και αυτή κατά κύματα.
Σε καμία των περιπτώσεων το 0-0 του πρώτου ημιχρόνου δεν μας ξυπνά μνήμες Ιταλικών ομάδων, δηλαδή συντηρητικό, βαρύ, κουραστικό και νυσταγμένο ποδόσφαιρο. Το 0-0 έμεινε ως εκ θαύματος και τερματοφυλάκων απόφαση.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τον τρόπο που τελείωσε το πρώτο. Η κατοχή της μπάλας στην Μπάγερν όπου έκανε ποιο οργανωμένες επιθέσεις, με την Ντόρτμουντ να αμύνεται όσο ποιο χάλια μπορούσε να μην δέχεται γκολ σε αυτό το σημείο του αγώνα από τύχη και από το "κλειστό μαγαζί" του Βαϊντενφέλερ. Η Μπάγερν κατάφερε να προηγηθεί στο 60' περίπου όπου η ασίστ του Ρόμπεν έδωσε το γκολ "Πάρ΄το - Βαλ'το" στον Μάντζουκιτς. Η Ντόρτμουντ δεν μάσησε από την Βαυαρική επίθεση οπότε και στο 68' μετά την καρατιά του Ντάντε όπου και φυσικά έπρεπε να αποβληθεί με δεύτερη κίτρινη κάρτα (την πρώτη την είχε από το πρώτο ημίχρονο) κέρδισε το πέναλτι και από την εύστοχη εκτέλεση του Γιουντογκάν το σκορ 1-1.
Το παιχνίδι συνεχίστηκε με οργανωμένες επιθέσεις των Βαυαρών, τους Φεστφαλούς να αμύνονται άγαρμπα και να κατεβαίνουν το κέντρο του γηπέδου αρκετά απειλητικά πάντα.
Και ενώ το παιχνίδι πήγαινε στην παράταση και οι προπονητές (ο τρελός και ο μπάρμπας) δεν έκαναν αλλαγές για να δώσουν νέα πνοή στις ομάδες τους στην παράταση ήρθε ο "Ρόμπεν των δασών" στο 88' να σκοτώσει την Ντόρτμουντ και να δώσει στην Μπάγερν την 5η Ευρωπαϊκή της κούπα.
Τι έγινε και ήρθε το 1-2
Η πολύ κακή άμυνα της Ντόρτμουντ όπου δεν φάνηκε πολύ λόγο της τεράστιας απόδοσης του τερματοφύλακα της, αλλά και η ατυχία της να μην κάνει γκολ στο πρώτο 25λεπτο του αγώνα όπου επιτίθετο κατά κύματα στην εστία του Νόιερ ο οποίος δεν άφηνε κανέναν να κάνει ζημιά στην ομάδα του.
Τι κρατάμε από το παιχνίδι σε τίτλους
Τον λόγο όμως τον είχαν οι Γερμανοί όπου με βαριά σκορ στην Γερμανία κατάφεραν να αποκλείσουν τους Ισπανούς, στους μεν Μαδριλένους αυτός ο αποκλεισμός κόστισε έναν προπονητή αλλά και τους Καταλανούς τους έβαλε σε τεράστιες σκέψεις.
Παρά την τεράστια απογοήτευση όμως πολλών από εμάς για τον Γερμανικό εμφύλιο στον τελικό της μεγαλύτερης διασυλλογικής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης στον κόσμο ήμασταν όλοι σίγουροι πως θα βλέπαμε περισσότερο μπάλα από ότι αν είχε περάσει η Ρεάλ του Μουρίνιο ή η Μπαρτσελόνα του τραυματία Μέσσι.
Και αυτό έγινε, έγινε μάλιστα με περισσότερη όμορφη μπάλα, γρήγορη εναλλαγή πολλές πάσες με ουσία στην τελική προσπάθεια, με μία Ντόρτμουντ να μην έχει σταματημό στην επίθεση και μια Μπάγερν να βρίσκει τεράστιες τρύπες στην άμυνα της αντιπάλου. Και ενώ ο Νόιερ είχε "κατεβάσει ρολά" που λέμε στην ποδοσφαιρική αργκό το πρώτο 25λεπτο του αγώνα το ίδιο κατάφερε να κάνει Βαϊντενφέλερ μετά το 25' όπου η Μπάγερν άρχισε να ισορροπεί το παιχνίδι και να επιτίθεται και αυτή κατά κύματα.
Σε καμία των περιπτώσεων το 0-0 του πρώτου ημιχρόνου δεν μας ξυπνά μνήμες Ιταλικών ομάδων, δηλαδή συντηρητικό, βαρύ, κουραστικό και νυσταγμένο ποδόσφαιρο. Το 0-0 έμεινε ως εκ θαύματος και τερματοφυλάκων απόφαση.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τον τρόπο που τελείωσε το πρώτο. Η κατοχή της μπάλας στην Μπάγερν όπου έκανε ποιο οργανωμένες επιθέσεις, με την Ντόρτμουντ να αμύνεται όσο ποιο χάλια μπορούσε να μην δέχεται γκολ σε αυτό το σημείο του αγώνα από τύχη και από το "κλειστό μαγαζί" του Βαϊντενφέλερ. Η Μπάγερν κατάφερε να προηγηθεί στο 60' περίπου όπου η ασίστ του Ρόμπεν έδωσε το γκολ "Πάρ΄το - Βαλ'το" στον Μάντζουκιτς. Η Ντόρτμουντ δεν μάσησε από την Βαυαρική επίθεση οπότε και στο 68' μετά την καρατιά του Ντάντε όπου και φυσικά έπρεπε να αποβληθεί με δεύτερη κίτρινη κάρτα (την πρώτη την είχε από το πρώτο ημίχρονο) κέρδισε το πέναλτι και από την εύστοχη εκτέλεση του Γιουντογκάν το σκορ 1-1.
Το παιχνίδι συνεχίστηκε με οργανωμένες επιθέσεις των Βαυαρών, τους Φεστφαλούς να αμύνονται άγαρμπα και να κατεβαίνουν το κέντρο του γηπέδου αρκετά απειλητικά πάντα.
Και ενώ το παιχνίδι πήγαινε στην παράταση και οι προπονητές (ο τρελός και ο μπάρμπας) δεν έκαναν αλλαγές για να δώσουν νέα πνοή στις ομάδες τους στην παράταση ήρθε ο "Ρόμπεν των δασών" στο 88' να σκοτώσει την Ντόρτμουντ και να δώσει στην Μπάγερν την 5η Ευρωπαϊκή της κούπα.
Τι έγινε και ήρθε το 1-2
Η πολύ κακή άμυνα της Ντόρτμουντ όπου δεν φάνηκε πολύ λόγο της τεράστιας απόδοσης του τερματοφύλακα της, αλλά και η ατυχία της να μην κάνει γκολ στο πρώτο 25λεπτο του αγώνα όπου επιτίθετο κατά κύματα στην εστία του Νόιερ ο οποίος δεν άφηνε κανέναν να κάνει ζημιά στην ομάδα του.
Τι κρατάμε από το παιχνίδι σε τίτλους
- Ότι μια ομάδα από την χρεοκοπία με καλή διαχείριση μπορεί να φτάσει τελικό Champions League.
- Ότι το Γερμανικό ποδόσφαιρο σε επίπεδο θεάματος και τακτικής άλλαξε. Από υπομονετικό και αργό έγινε γρήγορο με μεγάλα σκορ.
- 90' λεπτά αγώνα με πολύ τρέξιμο και κανένας ποδοσφαιριστής δεν ζήτησε αλλαγή λόγο κούρασης, λόγο κραμπών. Οι Γερμανοί συνεχίζουν να φτιάχνουν ομάδες σαν τις πολεμικές τους μηχανές, ακούραστες για όσο χρειάζεται.
- Και για τελευταίο τίτλο άφησα την διαιτησία η οποία ήταν η καλύτερη για εμένα που έχω δει από εποχής Κολίνα. Αλάνθαστοι όλοι άφησαν να ξεδιπλώσουν οι ομάδες το παιχνίδι τους χωρίς πολλά φρου και φρου αφήνοντας έτσι το ποδόσφαιρο να μας αποδείξει γιατί είναι ο Βασιλιάς των ομαδικών αθλημάτων. Ένα λάθος θα καταλογίσω στον διαιτητή του αγώνα, την δεύτερη κίτρινη που δεν έδειξε ποτέ στον Ντάντε για την καρατιά που έκανε. Αν θα ήταν άλλο το αποτέλεσμα του αγώνα με την Μπάγερν να παίζει με λιγότερο παίχτη δεν το ξέρω αλλά δεν με νοιάζει κιόλα.
Δημοσίευση 26/05/2013 από administrator